باخ، ستیزه جویی‌ست که از همان آوان تولد از پیروزی‌های‌اش بر سختی‌های به ظاهر پیروز ناشدنی شادمان بود …

که موفق بر غیر ممکن‌ها بود …

که فوگ‌های چهار قسمتی و واریاسیون‌های چند صدایی را برای سازی نوشت که طبیعت آن برای این کار سازگار به نظر نمی‌آمد …

سونات‌ها و پارتیتاهای‌باخ نه تنها نمونه‌ی بارز و بیان‌گر شخصیت این آهنگ‌ساز بلکه نشان دهنده‌ی مفهوم و تصویر هنری دوره‌ی باروک هستند.

در آن زمان دیوارهای خانه‌ها گه‌گاه با نقاشی‌هایی با منظره‌ی باغ‌های وسیع و پهناور و دورنمایی از ردیف درختان تزیین می‌شدند. چنین آرایشی نیازمند فروغ چشم درونی‌ست هم چنان که بافت چند صدایی و هارمونیک غنی تصنیف‌های باخ، گوش درونی را به یاری می‌خواند.

کارل گرینگر