موسیقی از جایگاهی ویژه نسبت به دیگر هنرها برخوردار است.
در موسیقی ما به دنبال تکرار یا رونوشتی از سرشت درونی جهان نیستیم. زیرا این یک از نافذترین شاخه‌های هنرهای زیباست و تأثیرش بر عمیق‌ترین بخش‌های طبیعت انسانی، چنان ژرف و نیرومند است که در عمق لایه‌های وجودی بشر به مثابه زبانی جهانی ادراک می‌شود و ما را متقاعد می‌کند که به دنبال چیزی فراتر از نظریه لایبنیتس فیلسوف بگردیم که می‌گفت: “موسیقی فرآیند ناخودآگاه حسابگری‌ست که در آن ذهن به‌طور ناخواسته مشغول شمارش است.”
درهرحال و از آنجا که موسیقی همه ذرات لایه‌های وجودی جهان و انسان را خطاب قرار می‌دهد، ضروری است اهمیتی ویژه، دیرنده، ژرف و جدی به آن قائل شد.

از کتاب “The World as Will and Representation” آرتور شوپنهاور،
برگردان آزاد از نسخه انگلیسی: ارغوان صباحی