یکباره و بی‌هیچ انتظار و آمادگی کرونا از راه رسید و جهان را در قرنطینه فرو برد، فعالیت‌های موسیقی هم در سایه قرار گرفت؛ تمرین‌ها و اجراهای گروهی تعطیل شد و این بار در خانه ماندن و به حداقل رساندن تماس‌ها مهم‌تر از همیشه شد. در چنین وضعی بود که به فکر تمرین و ضبط قطعات گیتار افتادم و در کنار بسیاری از کارهای مهم و عقب‌افتاده، گیتار را در اولویت قرار دادم. زمان مناسبی برای این منظور فراهم شده بود؛ سفرها، کنسرت‌ها، کلاس‌ها و … تعطیل بودند اما حضور موسیقی در ویلن، ویولا و گیتار علارغم از دست دادن عزیزترین دوست، همفکر و مشوق دیرینه‌ام، مادرم -که چون پتکی بر سرم فرود آمد و اندوه وصف نشدنی را برایم به هدیت آورد- تعطیل نشد. تنها پناهگاه، موسیقی بود که مرا به فراموشی لحظه‌ای آن اتفاق هدایت کرد و البته حضور خانواده در کنارم بسیار ارزشمند بود. در طول این زمان طولانی، لحظه‌ای نگاه‌ها، محبت‌ها و عشق عمیق آن انسان گرامی، از مغزم و روحم پاک نشد و از دست دادن او همچون یک فاجعه روزمرگی‌های مرا رنگی از اندوه و غم زد و این موسیقی بود که راه برون رفت و نجات محسوب می‌شد.

این آلبوم، یادگار چنین دوران سختی است که همه آن را تجربه کرده‌ایم. بشنویم و در ضیافت موسیقی، شادمانی پیشه کنیم و به پرواز درآییم که زندگی بس کوتاه است.

بهمن مه‌آبادي
دی ماه 1399