ویلن‌های مشهور
16 - آنتونيو استراديواري (1737-1644)
شماره 3 (تاریخ ساخت: 1721)
15- آنتونيو استراديواري (1737-1644)
نام ساز: ارنست (تاريخ ساخت: 1709)
اين ساز ابتدا به وسيله اندرو فونتاين وارد انگلستان شد. سپس او ويلن مذكور را در حدود سال 1850 به ويرتوئز بزرگ هنريك ارنست واگذاركرد. در سال 1874 بعد از مرگ ارنست اين ساز از طرف دوك ادينبورگ خريداري شد و به ويرتوئز بزرگ ديگري به نام مادام نورمان نرودا تقديم شد. اين ويلن كنون در اختيار آقاي ويليام كرول مي‌باشد.
14- جوزف گوارنري دل جه زو (1744-1698)
نام ساز: گيبسون (تاريخ ساخت: 1731)
اين ساز كنسرتي به وسيله نوازندگان آماتور بسياري نواخته شده است. اولين بار گيبسون در دست يك انگليسي متصدي بانك بوده كه سپس به يك نوازنده انگليسي ديگر به نام آلفرد گيبسون منتقل شده است. آخرين بار ويلن جوزف گوارنري در اختيار ويرتوئز بزرگ لهستاني به نام برونيسلاو هوبرمن قرار گرفت. صداي اين ويلن در تمام سالن‌هاي كنسرت دنيا استحكام و توانايي خود را به معرض نمايش گذاشته است. امروزه نوازنده مشهور روج جي ئرو ريچي از آن به عنوان ساز سلو استفاده مي‌كند.
13- آنتونيو استراديواري (1737-1644)
نام ساز: يواخيم (تاريخ ساخت: 1714)
يكي از چند ويلن خوب دل جه زو كه به اكس ويوتان نوازنده ويلن تعلق داشته است. اين ساز بعدها به مالكيت يك نوازنده ايتاليايي-انگليسي به نام گوييدو پپيني در آمد. سپس در كلكسيون دوك د كمپوزليس و آماتور شناحته شده ديگري قرار گرفت. ويلن مذكور فعلا در آمريكا و در مالكيت آقاي هوگ. وي. لانگ مي‌باشد.
12- جوزف گوارنري دل جه زو (1744-1698)
نام ساز: اكس ويوتان (تاريخ ساخت: 1739)
يكي از چند ويلن خوب دل جه زو كه به اكس ويوتان نوازنده ويلن تعلق داشته است. اين ساز بعدها به مالكيت يك نوازنده ايتاليايي-انگليسي به نام گوييدو پپيني در آمد. سپس در كلكسيون دوك د كمپوزليس و آماتور شناحته شده ديگري قرار گرفت. ويلن مذكور فعلا در آمريكا و در مالكيت آقاي هوگ. وي. لانگ مي‌باشد.
11- آنتونيو استراديواري (1737-1644)
نام ساز: مادري‌له‌نو (تاريخ ساخت: 1720)
يك نمونه بسيار زيبا كه اخيرا از طرف آقاي رمبرت وورليتزر خريداري و به آمريكا برده شد. اين ويلن قبلا در مادريد قرار داشت كه به طور خصوصي و غيردولتي نگهداري مي‌شد.
10- جوزف گوارنري دل جه زو (1744-1698)
نام ساز: بريو (تاريخ ساخت: 1744)
اين ساز نمونه مطلوبي از كارهاي اوليه جوزف گوارنري مي‌باشد. نماي بيروني درشت آن با كار بسيار استادانه كه باعث برخورداري ساز از لحن و صداي دلنشين و برجسته شده است از مشخصات اين ويلن به شمار مي‌رود. اين كار دست ابتدا به يك آهنگساز و نوازنده بلژيكي ويلن به نام چارلز دو بريو تعلق داشته است. بعدها به يك نوازنده فرانسوي ويلن فروخته شد و تا به امروز نيز در اختيار خانواده او باقي مانده است.
9- كارلو برگونتزي (1747-1683)
نام ساز: كونستابل (تاريخ ساخت: 1731)
كارلو برگونتري از استيل گوارنري به طور تقريبي بيشتر از سبك استراديواري پيروي كرده است. اين نمونه زيبا كه اسمش را از مالك انگليسي و قديمي‌اش سر كليفورد كونستابل گرفته، حدس زده مي‌شود كه در كارگاه ژوزف گوارنري، پسر آندره‌آ ساخته شده باشد. ويلن ياد شده بعد از دست به دست شدن‌هاي بسيار به وسيله يك انگليسي به آمريكا برده شد و اينك در اختيار آقاي هوگ. وي. لانگ مي‌باشد.
8- گاسپارو دا سالو (1609-1542)
(تاريخ ساخت: 1580-1570)
ويلن‌هاي ساخته شده به وسيله گاسپارو دا سالو بسيار كمياب و نادرند. اين ساز احتمالا معرف سازنده‌اي است كه به سال 1540 تولد يافته و مرگ او در حدود 1600 اتفاق افتاده است. اين ساز براي سال‌هاي طولاني در اختيار ويلهلم كوكس از اهالي وين بوده است. امروز ساز مذكور در مالكيت آقاي هوگ. وي. لانگ مي‌باشد.
7- جوزف گوارنري دل جه زو (1744-1698)
نام ساز: لافونت (تاريخ ساخت: 1735)
يكي از ويرتوئزهاي پيشين فرانسوي به نام چارلز لافونت، اولين مالك اين ويلن گوارنري در اوايل قرن نوزدهم بود. در سال‌هاي بعد مالكيت آن به ادولف برودسكي، كسي كه مدعي بود اولين اجراي كنسرتوي چايكوفسكي را بر روي اين ويلن عالي و باشكوه آزموده است، تعلق مي‌گيرد.
6- آنتونيو استراديواري (1737-1644)
نام ساز: اسپانيش (تاريخ ساخت: 1677)
اين ساز يك نمونه كمياب از كارهاي اوليه استراديواري است كه درآن اشكال تزئيني منبت شامل آبنوس و عاج به چشم مي‌خورد. اين ويلن مشهور در مالكيت اله بال نوازنده مشهور ويلن اهل نروژ در نيمه اول قرن نوزدهم بوده است. سپس ويلن كنسرتي پاول كوچانسكي محسوب مي‌شد. ساز مذكور احتمالا با ويلن ديگري كه به وسيله استراديواري براي دربار اسپانيا ساخته شده بود و آرايشي شبيه به آن داشته، اشتباه گرفته شده است و به همين دليل نام اسپانيش را بر خود پذيرفته است. اين ويلن اكنون در مالكيت دكتر دونالد وي هاف قرار دارد.
5- جوزف گوارنري دل جه زو (1744-1698)
نام ساز: پلودن (تاريخ ساخت: 1735)
اين ساز يكي از زيباترين انواع ويلن‌هاي دل جه زو در جهان محسوب مي‌شود. نام ساز از اسم يك نوازنده آماتور انگليسي به نام سي.اچ . پلودن، كسي كه مالك سه گوارنري افسانه‌اي و چهار استراديواري سحرآميز بود، گرفته شده است. اين ساز بعدها در مالكيت نوازنده آماتور ديگري به نام لويي د گويي و سپس در اختيار دو كلكسيونر پرآوازه به نام‌هاي بارون كنوپ و ريچارد بنت قرار گرفت. در حال حاضر پلودن به آقاي ويليام روزن والد تعلق دارد.
4- آنتونيو استراديواري (1737-1644)
نام ساز: مناسته ريو (تاريخ ساخت: 1719)
اين ساز نام خود را از اسم نوازنده مشهور ويلن جه زوس دو مناسته ريو (1903-1836) گرفته است. او از اين ويلن در كنسرت‌هاي خود استفاده مي‌كرد. مدل مذكور اندكي باريكتر از ويلن ديگر استراديواري به نام يواخيم ساخته شده است. اين ساز در مالكيت آقاي الكساندرمك اي اسميت مي‌باشد.
3- نيكلو آماتي (1684-1596)
نام ساز: پادشاه لوئی چهاردهم (تاريخ ساخت: 1656)
نيكلو آماتي(1684-1596) فرزند هيرونيموس و نوه پسري آندره‌آ مي‌باشد. او در كرمونا، از سازندگان با قدرت ويلن بود. در تصوير، يكي از سازهاي او را مي‌بينيم كه از نادرترين آرايش‌ها برخوردار است. اين كار به سفارش دربار فرانسه در زمان لويي چهاردهم ساخته شد. ساز مذكور در زمان انقلاب كبير براي مدتي مفقود گرديد. بعدها اين ويلن به يك اشرافزاده روسي فروخته شد. با اين همه از انقلاب روسيه جان سالم به در برد. اكنون ويلن آماتي، در آمريكا و در مالكيت شخصي قرار دارد.
2- آنتونيو استراديواري (1737-1644)
نام ساز: رُد (تاريخ ساخت: 1733)
ويلن رُد يكي از دو استراديواري بزرگ است كه به نوازنده مشهور فرانسوي پير رد تعلق داشته است.
تاريخ 1733 زمان آماده بودن قسمتي از ويلن به نظر مي‌رسد زيرا در يادداشت شخصي استراديواري تاريخ اتمام آن 1789 قيد مي‌شود. اين ساز آخرين بار در اختيار ويرتوئز بزرگ فرانسوي يوهان له وك قرار داشت. ويلن مذكور امروز در اختيار جري كاسته لونه مي‌باشد.
1- آندره‌آ آماتي (1577-1505)
نام ساز: شارل نهم فرانسه (تاريخ ساخت: 1570-1560)
اين ساز معتبر به سفارش چارلز نهم پادشاه فرانسه ساخنه شد. نشان خانوادگي شاه در اندازه بزرگي بر روي صفحه پشت ويلن به همراه جمله‌اي طلكوب شده به چشم مي‌خورد. برگردان شعار حك شده بر پشت ويلن عبارتست از:
“PIETAS ET JUSTITIA UNICO PROPUGNO”
“With piety and justice I go forth unarmed”
“با دينداري و عدالت من بي‌سلاح به پيش مي‌روم”
ساز مذكور جزو آخرين سفارش‌هاي فرانسه محسوب مي‌شود. از سرنوشت آن در طول دوران انقلاب كبير فرانسه اطلاعي در دست نيست ليكن بعد از كشف دوباره و شناسايي آن به انگليس منتقل شد و امروز در تصرف دكتر آرود كورتز مي‌باشد.
